Op 26 juni 2020 overleed Gerard Mostert. Hij werd 91 jaar. Gerard was een natuurmens. Hij heeft een bijzondere ‘groene’ erfenis aan Zwolle nagelaten. Een waar Zwolle erkentelijk voor mag zijn. Een erfenis die onze stad tot een fijne plek om te wonen heeft gemaakt.
Wie was hij en wat heeft hij voor Zwolle zoal gedaan?
Van 1962 tot aan zijn pensionering in 1993 was Gerard hoofd van de Afdeling Plantsoenen in Zwolle. Gerard studeerde aan de G.A. van Swieten Tuinbouwschool te Frederiksoord. Na zijn opleiding ging hij in de houtbranche werken. Hij hield zich bezig met het opkopen van bomen en de verkoop van hout. In deze tijd heeft hij de ziel van de bomen en de waarde daarvan leren kennen.
Voor zijn komst naar Zwolle was Gerard werkzaam in Rotterdam als rayonchef.
Hij was er betrokken bij de aanleg van de eerste Floriade in Nederland. Verder had hij te maken met activiteiten zoals Jeugdland en Opgeruimd Staat Netjes. In 1962 kreeg Gerard de tip om in Zwolle te solliciteren. De samenwerking van Gerard met wethouder Nooter is van groot belang geweest voor de groene inrichting van Zwolle.
Gerard besefte dat zijn visie over de inrichting van de stad Zwolle alleen gerealiseerd zou kunnen worden als er voor zijn ideeën een groot draagvlak zou zijn. Niet alleen bij de bestuurders van de stad, maar ook bij haar inwoners. Om dit draagvlak te creëren investeerde Gerard veel in voorlichting en communicatie. Met de leus: Zwolle, stad met groene vingers promootte hij zijn plannen voor een gezonde, natuurlijke leefomgeving bij de Zwolse politiek, medewerkers van de gemeente en de vrijwilligers.
Hij kon als geen ander mensen enthousiasmeren en mobiliseren. Met zijn visie en plannen liep hij ‘ver voor de troepen uit’. Gerard wilde de bewoners van Zwolle dichter bij de natuur brengen. Hij was bang dat onbekend onbemind zou maken. Alleen met gedegen kennis over de natuur kun je constructieve keuzes daarvoor maken.
Zwolle is innovatief op het gebied van ecologisch groenbeheer. Gerard introduceerde in de jaren zeventig van de vorige eeuw het idee van ‘groene vingers’. Hij wilde de natuur vanuit het buitengebied in de stad brengen. Hiervoor werden ononderbroken groene corridors aangelegd. Deze corridors bestonden uit parken, groenstroken en waterpartijen. De Nooterhof is onderdeel van zo’n corridor.
Ecologisch beheer in de stad hield ook in dat de chemische bestrijdingsmiddelen in de ban werden gedaan. Wegbermen en boomspiegels werden ingezaaid met wilde planten. Nu weten we hoe belangrijk dit is voor het behoud van de biodiversiteit.
Na zijn pensionering bleef Gerard actief voor het groene welzijn van Zwolle bij verschillende organisaties.
Hij heeft een grote rol gespeeld bij de totstandkoming en later het voortbestaan van de Nooterhof. 1n 1995 dreigde het park bebouwd te worden. Mede door zijn toedoen kon na een referendum de geplande bouw tegengehouden worden.
“Je moet er wat aan doen” waren Gerard zijn woorden. Hij heeft dit met heel veel passie en inzet waargemaakt.
Loes la Faille (Milieuraad Zwolle)
Reageren: info@milieuraadzwolle.nl
Terug naar de vorige pagina